HISTORIA PEWNEJ ŚWINKI

Poznajcie ją: oto świnka Sisi. Ex przyjaciółka mojej córki. Do przytulania, całowania, płakania i rzucania. Ot, pierwsza idolka w trzyletnim życiu mojej Dusi. A zaczęło się prozaicznie.

Świnkę dostałam ja od mojego M. jeszcze przed planowaniem potomstwa. Nie będę pisała dlaczego akurat JĄ dostałam, ale zapewne M. właśnie pod wąsem (którego mu brak) się uśmiecha. Moje dziecię, gdy tylko przemieszczać na czterech kończynach się zaczęło, świnkę dorwało i odtąd świnka „Sisi-ą” się stała.
Sisi pilnowała, żeby Dusia ładnie jadła, spała obok niej, wycierała łzy po upadku, towarzyszyła w zabawie w domu i na spacerach wózkowych. Generalnie jakakolwiek czynność rozpoczęta bez obecności Sisi kończyła się donośnym „SiiiiiSiiiiii…..” połączonym z nadprodukcją płynów przez gruczoły łzowe. Horror.

Pewnego pięknego dnia Babcia zabrała wnuczkę wraz z Sisi na spacer. Szły tak sobie szły, przecięły sześciopasmową drogę, gdy rozległ się opisany powyżej krzyk. Babcia patrzy na kolana Dusi: Sisi brak! Rozgląda się dookoła wózka: brak!! O matko! Chwila grozy, zimne poty i nagle tam w oddali, za tymi sześcioma pasami ruchliwej jezdni babcia dojrzała biedną, samotną, w kurzu ulicy uciaptaną Sisi. Szybkie zawracanie, bieg przez pasy z drącą się wniebogłosy Dusią i nagle ten widok: jakiś mężczyzna zaczyna się schylać po Sisi. „Stać!!!!” krzyczy Babcia. Pan, lekko zdziwiony zapewne, nie przestraszył się i zamiast do kieszeni podał Sisi biegnącej Babci. Uff, było blisko…

Po tamtych jakże traumatycznych przeżyciach Babcia rzekła: „Mam dość strachu o Sisi. Znajdź zapasową świnkę”. Mamoholiczce nie trzeba powtarzać dwa razy! Wizja usypiania mej Dusi bez świnki to czarna, długa, zimna i bezsenna noc z płaczącym dzieckiem na ramieniu. Bez szans na mój sen. Problem w zdobyciu nowej świnki polegał jednak na tym, że została ona zakupiona przez M. w sklepie Tchibo kilka lat wcześniej. Oznaczało to nic innego, jak „nie ma drugiej takiej”. No way. Jednak sprytna matka łatwo się nie poddaje i Internet przekopywać zaczęła. I znalazła: używaną na niemieckim ebay’u. Kilka dni rozmyślała, dumała czy to oby nie przesada, ale wtedy pojawiła się aukcja. Z czym? Z nową SISI!!!! Taką jeszcze puchatą, z metką, pachnącą nowością. To był znak.

Gość do PL nie wysyłał, zaangażowałam więc sztab ludzi, którzy przesyłkę w Niemczech przyjąć by ewentualnie mogli: kolegę z pracy, co to na wymianie studenckiej w Kolonii był, niewidzianą przez lata kuzynkę z mężem (Niemcem) a nawet ex chłopaka (Niemca) mojej koleżanki (no dobra, chłopaka kolegi), ale jednak Google translator cuda zdziałał i pan wysłać do Polski świnkę się zgodził. Za dopłatą.

To nic, że wartość nowej świnki z przesyłką przewyższyła wartość zakupu starej świnki trzykrotnie.
To nic, że nigdy więcej Sisi się nie zgubiła i dzielnie towarzyszyła Dusi przez kolejny rok.
To nic, że ta nowa nadal leży ukryta w szafie, podczas gdy stara została dawno zastąpiona nowymi idolami.

Spokój matki (i Babci) jest jednak BEZCENNY.

A czy Wasze dzieci mają swoich idoli ?