BYĆ DZIECKIEM TAMTYCH LAT

Dzisiejsze dzieciństwo jest przeciwieństwem tego naszego. Mieszkamy coraz lepiej- zamknięte osiedla, kamery, 100 domofonów po drodze do drzwi. Każdy prawie ma samochód, jak nie jeden to kilka, pełno gadżetów, kolorów a jednak czegoś brak moim zdaniem. U mnie na ” nowym” osiedlu nie ma placu zabaw bo deweloper boi się odpowiedzialności za wypadki, które na nim mogą się zdarzyć- najbliższą huśtawkę moje dziecko ma 20 minut spacerem od domu- przy restauracji- więc idąc tam z nim zawsze choć wodę muszę zamówić żeby nie było, że przyszłam jak ten sęp z dzieckiem się pohuśtać. Prawdziwy plac zabaw 15 minut samochodem od domu. Piaskownicę na balkonie bo przecież nie mogę z nim biegać co godzinę na plac zabaw żeby 4 babki zrobił. Nie ma przyjaciół w swoim wieku bo na przedszkole za wcześnie a niż demograficzny widać nawet wśród moich znajomych. Zewsząd kuszą go po drodze ” krainy muminka” „, ” fikolandy” i inne takie zamknięte place rozrywki gdzie zapracowane matki doleczają w nich ostatnie dni chorób swoich dzieci rekompensując im w ten sposób trudy przebytych gorączek i katarów. Gdzie zarazków i wirusów krąży więcej niż podczas afrykańskiej epidemii. Żeby dziecko zobaczyło zjeżdżalnię matka musi go pakować do fotelika aucie i wyrusza na krucjatę bo nie może po prostu z nim wyjść przed blok a większego dziecka nie może po prostu samego pod blok wypuścić bo auto przejedzie, bo jakiś pan podejdzie i da cukierka, bo plac zabaw jak już jest to jest pusty i tylko wiatr huśta huśtawkami. Za to jest komputer, pełno kolorowych zabawek przyprawiających rodziców o ból głowy od ciągłego słuchania tych samych melodyjek. Współcześnie dzieciństwo jest moim skromnym zdaniem katorgą dla rodzica bo zawsze trzeba z dzieckiem być i coś dla niego ” wymyślić” . Moja mama gotowała na spokojnie obiad krzątając się po kuchni, wyglądała przez okno i wiedziała, że wystarczy krzyknąć ” obiad’!!!” . Nie bała się, że potrąci mnie jakieś auto – bo na osiedlu były może z 4. Koleżanek i kolegów takich jak ja w piaskownicy o 9 rano meldowało się co dzień masa ( oczywiście w wakacje) bo normalnie było przedszkole- takie zwykłe państwowe – bez angielskiego, chińskiego i strugania w drewnie twarzy rodziców. Właśnie , przedszkole było – grupy po 30 osób i wszyscy byli szczęśliwi. Dziecko ” żywe” nie miało adhd a to spokojne ” depresji” . Jak przychodziło się z siniakami to pani w przedszkolu nie doszukiwała się przemocy w rodzinie, mogła krzyknąć na dzieciaka i nikt jej za to z pracy nie wyrzucał. Wszyscy biegali w rajstopach podczas zabawy i afery na skalę międzynarodową z tego nie bło , że to bielizna albo obciach, że teraz są dresiki i geterki i to takie nie ” ok” jak dziecko jest prawie nagie w tych rajstopach. Świat dzisiejszego dziecka zwariował według mnie a przez kogo- przez nas rodziców.

Pikniki na kocu, spanie w namiocie pod blokiem, granie w gumę… Wolność. Zgadzam się z tym co piszesz w zupełności.

Jak mnie teraz wkurza, gdziekolwiek się ruszę natychmiast rozdzwania się telefon serwując poczucie winy, że za długo jestem poza domem. Brakuje wolności w dzisiejszych czasach.