IDEALNA RÓŻNICA WIEKU MIĘDZY DZIEĆMI

Pytanie „jaka jest idealna różnica wieku między dziećmi” nurtuje większość par, które planują kolejne dziecko. Nas też to zastanawiało, ale finalnie z pełną świadomością postawiliśmy na 3 lata różnicy – była to nasza przemyślana decyzja. Chociaż szczerze mówiąc dopiero dzisiaj widzę plusy i minusy tej konkretnej różnicy wieku pomiędzy naszymi dziećmi.

Obecnie Dusia ma 6 lat, a Junior 3. Ciąża i pierwsze lata życia Juniora przebiegły nam gładko (albo już nie pamiętam tych cięższych chwil?). Jedyne co, to Junior od zawsze wszystko Duśce psuł, a ona się na niego o to zawsze wściekała – zabawki, super cenne skarby i najważniejsze na świecie prace plastyczne z przedszkola. Od pół roku potrafią wreszcie zamknąć się w pokoju i bawić przez godzinę, oczywiście z przerwą na kłótnię i skarżenie na siebie nawzajem, ale jednak. Bywają też o siebie zazdrosne i oczekują równego traktowania – włącznie z identyczną ilością jagód w ich miseczkach (sprawdzają!). Zdarza się, że się poszczypią i poszarpią, ale co najważniejsze, równie często przytulają się do siebie i wyznają sobie miłość.

Jakie są więc w uproszczeniu plusy i minusy poszczególnych różnic wieku między dziećmi?

MAŁA RÓŻNICA WIEKU ( > 3 lat)

Dzieci z tak małą różnicą wieku są w podobnej fazie rozwoju i dość szybko potrafią się ze sobą bawić dając rodzicom wyczekiwane chwile wytchnienia. Jednak zanim ten czas nadejdzie rodziców czekają ciężkie pierwsze lata (roczniak i dwulatek w domu to jak dla mnie mieszanka wybuchowa!). Tak mała różnica wieku sprzyja też konfliktom pomiędzy dziećmi i zazdrości o rodzica (dzieci są traktowane w pewnym momencie na równi, więc bardzo mocno ze sobą rywalizują). Zdarza się także, że starsze zaczyna naśladować młodsze, żeby zwrócić na siebie uwagę rodziców i nagle zaczyna np. ssać kciuk i dopominać się picia z butelki.

ŚREDNIA RÓŻNICA WIEKU (3 – 6 LAT)

Starsze dziecko uczęszcza do przedszkola, jest już bardziej samodzielne i mniej absorbujące niż młodsze, można mu już też wiele rzeczy wytłumaczyć. Młodsze jest za to zafascynowane tym starszym, biega za nim wszędzie (ku rozpaczy starszaka) i próbuje we wszystkim naśladować, co zresztą stymuluje jego rozwój. Rodzice mają często odruch wybaczania pewnych rzeczy młodemu (bo „przecież on jest młodszy”), a starszemu już nie („no ustąp młodszemu”, „bądź mądrzejszy”), co wywołuje poczucie niesprawiedliwości u tego drugiego i rodzi konflikty.

DUŻA RÓŻNICA WIEKU ( > 6 LAT)

Rodzice zdążyli już stęsknić się za zapachem noworodka i zapomnieć o nocnym wstawaniu, karmieniu i przewijaniu. Jednocześnie starsze dziecko jest już bardzo samodzielne, chociaż wymagające dużo wsparcia w obowiązkach szkolnych i (w przypadku różnicy wieku rzędu kilkunastu lat) uwagi w okresie dojrzewania. Im większa różnica wieku tym większa przepaść pomiędzy dziećmi – brak wspólnych tematów, znajomych, problemów. Ich drogi zejdą się zapewne dopiero w dorosłym życiu (wiem, o czym mówię – mam brata starszego o 13 lat). Rodziców kusi też tutaj możliwość wykorzystywania starszego dziecka do opieki nad młodszych, co nie powinno być regułą.

A jaka jest według Was idealna różnica wieku pomiędzy dziećmi? Jest w ogóle taka??