TRÓJKA DZIECI, PRACA, DOM – JAK JA TO WSZYSTKO OGARNIAM?

Wiele osób mnie pyta, jak ja to wszystko ogarniam?! Troje dzieci, mąż, dom, firma, blog, hobby… Na dodatek podobno wcale nie wyglądam na „matkę trójki dzieci” (czyli w domyśle mam czas na zadbanie nawet o swój wygląd). Powiem Wam jednak zupełnie szczerze: nie ogarniam. Po prostu fizycznie i psychicznie nie jestem w stanie wszystkiego dopilnować – być zawsze tam, gdzie jestem potrzebna. Każdego dnia staję więc przed wyborem priorytetów: tego co muszę czy chcę zrobić, a tym, z czego powinnam zrezygnować, bo wszystkiego zrobić nie jestem w stanie. Jest jednak kilka rzeczy, które pomagają mi w tej codziennej walce o przetrwanie.

ORGANIZACJA

Przede wszystkim razem z mężem prowadzimy kalendarz online. To tam każdy z nas wpisuje daty i godziny wizyt lekarskich, naszych spotkań i wyjazdów służbowych, ważnych spraw do załatwienia czy wizyty u fryzjera. Dzięki temu dokładnie wiemy, kiedy ktoś z nas jest zajęty, a kiedy może zająć się dziećmi. Trójka dzieci to ogromne przedsięwzięcie logistyczne – od zawożenia do placówek (jedno dziecko mamy w żłobku, drugie w przedszkolu, a trzecie w szkole), po lekarzy, zajęcia dodatkowe, wycieczki szkolne czy imprezy urodzinowe. Dzięki temu systemowi, kiedy umawiam się na kawę z koleżanką od razu mogę sprawdzić w aplikacji na telefonie, czy mój mąż jest wtedy wolny i może odebrać dzieci.

Oprócz kalendarza online prowadzę też kalendarz papierowy, a właściwie bullet journal. Tam zapisuję z kolei listę rzeczy do zrobienia w danym dniu, tygodniu, miesiącu i sukcesywnie je wykreślam. Ozdabianie kolejnych stron i ćwiczenie kaligrafii jest dla mnie przy okazji formą relaksu.

PODEJŚCIE

Zawsze uważałam się za perfekcjonistkę – wszystko, co robiłam musiało być dopracowane, wręcz idealne! Pracując i będąc jednocześnie mamą musiałam pogodzić się z tym, że nie jestem w stanie wszystkiego robić na 100%. Nie jestem w stanie zrealizować wszystkich projektów w pracy, które bym chciała i dotrzymać terminów nie pracując po godzinach. Pracując po godzinach nie jestem z kolei w stanie poświęcić moim dzieciom tyle czasu, ile one potrzebują, utrzymać w domu idealnego porządku, gotować 3-daniowe obiady i mieć jeszcze czas dla męża, na swoje pasje czy przyjemności itd.

Dlatego teraz już wiem, że zawsze trzeba coś gdzieś odpuścić, coś olać. Albo zrobić na pół gwizdka albo zupełnie z tego zrezygnować. Czasami będzie to kolejny projekt w pracy, a innym razem posprzątanie mieszkania. Przyznaję, nie jest to dla mnie łatwa sztuka i chyba wciąż się jej uczę, bo moje wewnętrzne perfekcyjne JA mocno się przeciw temu buntuje, ale jedno jest pewne – nigdy nie rezygnuję z realizowania potrzeb moich dzieci, dlatego zamiast spędzić 2 h w kuchni przygotowując zdrowy posiłek, wolę pójść z dziećmi na spacer i zjeść z nimi na obiad pizzę.

POMOC

Nie byłabym w stanie być kobietą aktywną zawodowo, mająca czas i dla dzieci i samej siebie, gdyby nie mój mąż. Na zmianę zawozimy i odbieramy więc dzieci z placówek, na zmianę zostajemy z nimi, kiedy są chore, na zmianę odrabiamy z nimi lekcje, na zmianę usypiamy… Mogę więc z pełną świadomością powiedzieć, że mamy partnerski związek i dzięki temu na równi z moim mężem mogłam swego czasu robić karierę w korporacji, a potem rozwijać firmę. Nie jesteśmy związkiem idealnym, zresztą takie chyba nie istnieją, ale w całym tym wariactwie dnia codziennego staramy się też mieć czas tylko dla siebie, żeby pielęgnować nasz związek.

W sytuacjach awaryjnych niezastąpioną pomocą, na którą zawsze mogę liczyć, jest moja Mama, która odbiera naszą córkę ze szkoły albo opiekuje się najmłodszym, kiedy ten się rozchoruje, a nasz kalendarz na dany dzień pęka w szwach. Generalnie ważne jest to, żeby nie bać się prosić innych o pomoc – może to być mąż, mama, przyjaciółka. Czasami nasi najbliżsi mogą się nawet nie domyśleć, że nie dajemy rady i potrzebujemy pomocy, dlatego nie udawajmy za wszelką cenę Superwoman. Kiedyś nadejdzie dzień, że będziemy mogły się z przyjemnością odwdzięczyć.

Moim zdaniem nie ma matek idealnych, które są w stanie pogodzić wszystkie sfery swojego życia i w każdej z nich dać z siebie 100%. Bo mamy tylko jedno 100%, które musimy jakoś rozdzielić. To nasza indywidualna decyzja, jak ten podział będzie wyglądał, natomiast nigdy nie zapomnijmy zostawić chociaż kilku procent tylko dla samej siebie. Ja bez tych kilku procent poświęconych na wieczorne bieganie czy ulubiony serial po prostu bym zwariowała :)